Hayat Paylaşınca Güzel

Merhaba,

Bir iletişim operatörünün  ”Hayat paylaşınca güzel” sloganı bizimde sloganımız olsun dedik ve bu bölümde çeşitli konularda makalelerle birlikte,düşünce ve duygularımızı anlatan yazıları sizlerle paylaşmak istedik.Eğer sizin de bizlerle paylaşmak istediğiniz yazılarınız olursa burada yayınlamaktan mutluluk duyacağız.

Günseli  & Özlem

İlk yazımız Özlem’in  kaleminden …

Annemle çok özel bir ilişkimiz vardır.O benim yıllar önce annemdi,şimdi ise en iyi dostum ve arkadaşım.Aramızdaki bu ilişkiyi bu kadar değerli kılan aramızdaki kuvvetli bağ, güven ve samimiyet olsa gerek diye düşünüyorum.

Ben içine kapanık bir çocuktum.Yeteneklerim vardı ama bunları ortaya çıkarmaya cesaretim yoktu.Annem benim doğal motivatörümdü. Sürekli benim yeteneklerimi ve güçlü yönlerimi ortaya çıkarmak için bana koçluk yapardı.Mesela taklit yeteneğim vardır.Evin için zannedersem 9-10 yaşlarından beri (Benim hatırladığım) sürekli taklit yapardım.Neşe Karaböcekler,Sezen Aksular,politikacılar,nara atan sarhoş adamlar ve tabi ki baş rollerde annem …Taklit deyip geçmeyin! Bir insanın taklit edilebilmesi içim özgün davranış ,jest ve mimiklere sahip olması gerekir.Öyle herkes taklit edilemez. Neyse annem, sabah ben, okula giderken tembihle gönderir akşamda bana sorardı:

‘’Taklit yaptın mı? Şarkı söyledin mi diye?’’…Annem ne kadar sabırlıysa ben de bir o kadar kapalı kutuydum…Annemim sonsuz sevgisi,sabrı ve bana olan inancının kendime olan güvenimin gelişmesinde çok büyük bir payı vardır.

Ayka sitesi açıldığında anneme ‘’ Koçluk hayatımıza girdiğinden bu yana, senin de hayatında bir çok şey değişti,düşüncelerini paylaşmak ister misin?’’ dedim.

O da beni kırmadı ve yaşadıklarını benimle paylaştı.Ben de sizlerle paylaşmak istiyorum.

”Kızım benim en iyi arkadaşım ve yaşam koçumdur.”

O doğuştan bir koç olduğu için daha küçük yaşlarda bana koçluk yapmaya başladı. Özlem lise çağlarındaydı.Çok gözlem yapan biri olduğu için,benim çevremdeki bazı arkadaşlarımın tavır ve davranışlarından dolayı beni uyarır,kendi değerimi yeteri kadar ortaya koyamadığımı söyler,’’Zamanın değerli anneciğim, sana bir şeyler katan ve senin kıymetini bilen kişilerle arkadaşlık yap’’ diye beni uyarırdı..Zaman içinde O’nun uyardığı durumlarla ilgili benzer olaylar yaşadım.Sezgileri her zaman güçlü bir çocuktu ve gözlemleriyle bunu birleştirdiğinde benim bile fark edemediğim bir çok şeyi dışardan bakarak hissedebiliyordu.

Üniversiteden mezun olur olmaz evlendim ve hemen ilk kızım doğdu.Çocuklarımla ilgilenmek istediğim için çalışma hayatına adım atmadım. Ama yine de bir şeyler yapmak istiyordum.Yıllarca sosyal yardımlaşma derneklerinde çalıştım.Eşimin işyerinde bir süre ve belli ölçülerde halkla ilişkiler hizmeti yürüttüm.

Bu süre zarfında Özlem üniversite 3. sınıfa geçmiş, tatil için yanımıza gelmişti.Yaşadığı bir olayla ilgili sohbet ediyor, fikir alış verişinde bulunuyorduk.Bir an durdu ve bana,”Bu bilgiyle benimle tartışamazsın anne,bana bir şeyler anlatmak ve ispatlamak istiyorsan bu konuda daha fazla bilgiye sahip olmalısın” dedi.Ben de öylece kalakaldım.

Kızım büyümüş ve kendini geliştirmişti.O’nun bu sözünden sonra daha çok okuma ihtiyacı duydum.Çünkü O’nun karşısına daha bilgili bir anne olarak çıkmalıydım.O günden sonra aramızdaki bağ daha da kuvvetlendi.Kızımla olan iletişimim daha farklı bir boyuta taşınmış,onunla her konuda daha üst düzeyde ve değerde tartışma yapabilecek bir anne ,bir arkadaş ve bir sırdaş haline gelmiştim.

Yıllar tabii ki en iyi öğretmen. Çocuklar büyüyüp evden gidince ve insan altmış beş yaşını devirince, düşünmek için bir hayli bir zamanınız oluyor.

Bu yazıyı yazarken şöyle bir geçmişe bakıyorum da, ben onun annesiydim ama yaşadığımız onca olayda birbirimizi nasıl da büyütmüştük.Şimdi bile günlük yaşanan ve zaman zaman beni etkileyen çevremizdeki olaylar nedeniyle üzüntü duyduğum anlarda ,kızım hep benim yanımda oluyor ,destek veriyor ,beni dinleyip bana sorular sorarak yaşadığım olaylara ve kişilere farklı bakış açısıyla yaklaşmamı sağlıyor.İnsanlar kırılmasın ,gücenmesin, alınmasın diye değil ,olması gerektiği gibi ve kendimi nasıl iyi hissedeceksem öyle davranmam gerektiğini telkin ediyor.

Sonuç olarak; O benim hem kızım,hem de yaşam koçum.Ne zaman canım sıkılsa, hemen onu ararım,onun sımsıcak içten sesini duymak beni rahatlatır,ruhuma huzur verir.

O bana ışık tuttu ve yolumu aydınlattı.Onun o sevgi dolu ve adaletli kalbiyle herkese eşit mesafede durarak ,ışık tutup yol göstereceğine inancım tamdır.

O benim HAYAT AĞACIM ,YAŞAMA SEVİNCİM..

Nazan ÖZCAN